بررسی میزان لیپوپروتئین – آ در پلاسمای مبتلایان به دیابت نوع ii

مقدمه : لیپوپروتئین – آ [lp(a)] یک ذره غنی از کلسترول در پلاسمای انسان است و به عنوان یک عامل خطرساز برای بیماریهای قلبی – عروقی مطرح شده است. علاوه بر زمینه ژنتیکی عوامل دیگری از جمله دیابت ممکن است در غلظت پلاسمایی و خطرزایی این لیپوپروتئین نقش داشته باشد. هدف از این مطالعه تعیین و مقایسه غلظت پلاسمایی lp(a) در بیماران مبتلا به دیابت و افراد غیردیابتی بوده است. روش بررسی: افراد مورد مطالعه شامل 180 نفر بیمار دیابتی مراجعه کننده به مرکز دیابت یزد، و 180 نفر غیر دیابتی که از نظر سن و جنس با گروه بیمار جفت شده اند، بوده است. از افراد مورد مطالعه نمونه خون در شرایط ناشتا تهیه شد. هموگلوبین گلیکوزیله، گلوکز، لیپیدها و لیپوپروتئینها با روشهای روتین آزمایشگاهی و lp(a) به روش الکتروایمونودیفیوژن تعیین مقدار شد. نتایج حاصل با استفاده از نرم افزار spss آنالیز شد. تستهای آماری مورد استفاده شامل آنالیز واریانس، t-test برای مقایسه لیپیدها و لیپوپروتئینها، test u- برای مقایسه lp(a) در دو گروه و آزمون همبستگی «پیرسون» برای تعیین همبستگی سایر متغیرها با lp(a) بوده است. نتایج : میانگین غلظت پلاسمایی lp(a) در بیماران دیابتی (mean  sd, 41.98  34.63 mg/dl) بطور معنی داری (p<0.001) از گروه شاهد (26.2  20.2 mg/dl) بالاتر بود. میانگین غلظت کلسترول، تری گلیسرید وldl کلسترول در گروه بیمار و hdl – کلسترول در گروه شاهد بالاتر بود. بین lp(a) و سایر متغیرها در دو گروه بیمار و شاهد همبستگی معنی داری مشاهده نشد. نتیجه گیری : غلظت lp(a) پلاسمایی بطور مستقل در مبتلایان به بیماری دیابت افزایش می یابد. افزایش این لیپوپروتئین در بیماران دیابتی ممکن است در افزایش خطر بیماریهای قلبی – عروقی در این بیماران نقش داشته باشد.